CHAPTER ELEVEN

MAAGA pa lang ay pumunta na si Nicko sa bahay ng kanyang ama para makausap ito. Nilunok na niya ang lahat ng pride niya at siya na ang unang lalapit dito.

     Naabutan niya itong nagkakape sa garden. It’s now or never, Nicko. Huminga muna siya ng malalim bago lumapit dito.

     “Dad…” tawag niya sa pansin nito.

     Lumingon ito sa kanya at bagaman hindi ito nanatiling Seryoso ang mukha nito, kitang-kita naman niya ang pagkislap ng katuwaan sa mga mata nito. “What brought you here, hijo?” seryosong tanong nito.

     Umupo siya sa kaibayong silya at tumingin ng deretso dito. “I want to clear things up between us, dad.”

     “What do you mean?”

     “Dad, you know what I mean. Tayong dalawa na lang ang natitirang magkasama sa mundong ‘to, hindi dapat tayo nagkakagalit. Kung ano man ang mga naging kasalanan ko sa’yo, I’m so sorry. Sorry for being so stubborn. Ayoko lang kasi na parang robot lang ako na susunod-sunod sa lahat ng mga iu-utos mo. I have my own life, dad. You should learn how to live with that.

     “I respect you and I love you. Naiintindihan mo ba ko dad? I just don’t want to lose another loved one. Wala na nga si mommy pati ba naman ikaw mawawala din dahil lang sa samaan ng loob?” tuloy-tuloy na pagsasalita niya.

     Sa pagkagulat niya ay tumawa ito. Sa tinagal-tagal ng panahon ay ngayon lang uli niya ito narinig na tumawa ng gano’n. And honestly speaking, nakakagaan ‘yon ng loob. Pero sa tingin niya ay hindi ‘yon ang oras para tumawa ito.

     “Dad, be serious. Ang dami-dami kong sinabi tapos pagtatawanan mo lang ako?” frustrated na aniya.

     Tumikhim ito at huminga ng malalim bago muling tumingin sa kanya. “Sino ba naman kasi ang nagsuksok sa kukote mo na galit ako sa’yo?” namamanghang tanong nito.

     Napaisip siya. Saan nga ba niya nakuha ang ideyang galit ito sa kanya. “Hindi ko alam. Nararamdaman ko kasi na simula no’ng namatay si mommy, parang naging distant ka na eh. Puro trabaho na lang ang inaatupag mo. Tapos kung itrato mo ko, parang isa lang ako sa mga empleyado mo.”

     Iiling-iling na pumalatak ito. “I’m not mad at you, son. I never did and I never will. You’re my only son at mahal na mahal din kita. Kahit na ga’no pa katigas ang ulo mo, hindi mababawasan no’n ang pagmamahal ko para sa’yo. And about treating you differently after your mom died, I’m sorry. Hindi naman ‘yon ang intensiyon ko kung bakit naging gano’n ako sa’yo.

     “I just want you to learn. Gusto kong lumaki kang maging matatag at malakas. Not just physically but emotionally. I’m sorry for hurting you in the process. Alam mo namang hindi expressive ang daddy mo.”

     Saglit siyang hindi nakapagsalita at hinayaan ang utak niyang iproseso ang mga sinabi ng kanyang ama. Kapagkuwan ay tumayo siya at lumapit dito. Niyakap niya ito ng mahigpit. “I’m so sorry, dad. I really am. All this time pala ay katigasan ng ulo at pride lang ang pinairal ko. I’m sorry.”

     Tinapik nito ang braso niya. “It’s okay, son. I’m glad na lumaki kang matatag at matibay ang loob. I only want what’s best for you. And about deciding who you’ll marry---“

     “It’s okay, dad. Wala nang problema sa issue na ‘yan.” putol niya sa sasabihin pa nito.

     Inilayo siya nito dito at nagtatakang tiningnan siya. “What do you mean?”

     “I decided to marry Nickie.” deklara niya.

     Halatang natuwa ito sa ibinalita niya. “Really? Alam na ba niya ‘yan?”

     “Of course. Ang totoo niyan dad, kami na ulit. Wala yatang makakatanggi sa charm ko.” pagyayabang niya. Masaya siya na nakakausap na niya ng gano’n ang daddy niya. Na para bang magkaibigan lang silang nag-uusap ng kung ano-anong bagay.

     Tinawanan siya nito. “Buti hindi siya nauntog at kinalimutan ka.” pang-aasar nito sa kanya.

     “Ginamitan ko siya ng gayuma eh.”

     “Anong klaseng gayuma naman ang ginamit mo?”

     “Kiss and charm. Perfect combination ‘yon, dad. And very effective naman ‘yon in my case.”

     Tumango-tango ito. “Mukhang tinamaan ka talaga kay Nickie.”

     “Matindi, dad. Sa sobrang tindi nagawa kong magpaka-cheesy para lang sa kanya.” pag-amin niya.

     Pumalatak ito. “Wala na pala ang macho at suplado image mo eh. Titiklop ka rin pala sa charm ni Dominique.” patuloy na pang-aasar nito.

     “And because of that, I need your help.”

     “Anong klaseng tulong naman?”

     “I will propose to her. This time, I want to give her the best proposal she deserved.”

     “May naisip ka na bang idea?”
     Bumalik siya sa pagkakaupo. “Gusto ko sana sa birthday niya. Para double celebration na, kompleto pa ang mga taong malalapit sa’ming dalawa.”

     Tumango-tango ito. Mayamaya lang ang naging abala na silang mag-ama sa pagpa-plano kung pa’no siya magpo-propose kay Nickie.

EXCITED si Nickie sa magaganap na simpleng dinner party na inihanda ng kanyang mga magulang para sa twenty-second birthday niya.

     Ang gusto talaga ng mga ito ay gawing engrande ang party niya katulad ng taon-taon nilang ginagawa ngunit tumanggi siya. Sa pagkakataong ‘yon ay ang mga mahal lang niya sa buhay at malalapit sa kanya ang gusto niyang makasama. Not that she became anti-social, pero mas gusto niyang kunin ang pagkakataong ‘yon para personal na pasalamatan ang mga ito sa hindi pag-iwan at pagdamay sa kanya sa oras na kailangan niya ang mga ito.

     Isang simpleng sapphire blue na tube dress ang suot niya. Humahakab ‘yon sa balingkinitan niyang katawan at hanggang tuhod lang ang haba. Aaminin niyang na-miss niyang magsuot ng mga gano’ng klase ng mga damit. Hindi tulad noong engagement party nila ni Nicko, hindi na siya nangangati sa suot niyang dress.

     Isa pa sa mga inaabangan niya ay ang pagkikita nila ni Nicko. Bihira na silang magkita mula nang maging abala ito sa trabaho nito ngunit hindi naman ito pumapalya sa pagtawag sa kanya kapag may libreng oras ito. Kung minsan nga ay nakakatulugan pa nilang dalawa ang pag-uusap sa cellphone. Nangako naman ito na pupunta ito sa kaarawan niya.

     Sa huling pagkakataon ay pinasadahan niya ng tingin ang kanyang kabuuan sa salamin at nang makontento ay lumabas na siya ng kanyang silid. Pagbaba niya ay naghihintay na sa kanya ang mga magulang niya. Agad na nilapitan niya ang mga ito nang makababa siya.

     “How’s my most beautiful princess in the whole world?” nakangiting tanong ng kanyang ama pagkatapos niya itong yakapin.

     “Medyo kabado pero sobrang saya.” Masiglang sagot niya.

     “Halata nga eh. You’re glowing, hija.” tukso ng mommy niya.

     Nahihiyang nginitian niya ito. “Halata ba masyado, mom?”

     Sabay na tumawa ang mga magulang niya. “Malala ka na talaga, pinsan. In love na in love ka masyado.” tumatawang komento ni Mark na kapapasok lang ng front door. Hinarap nito ang mga magulang niya. “Let’s go? Handa na po ang personal driver ng royal family.” biro nito at bahagya pang yumukod sa kanila.

     Iiling-iling na nagpatiuna ng maglakad ang mga magulang niya. Umabrisite siya sa braso ni Mark. “Ang guwapo mo namang driver, pinsan.” puri niya dito.

     Pinitik nito ang tungki ng ilong niya. “Bolera ka talaga, Nickie.”

     “Totoo naman ang sinasabi ko. Bakit, nagdududa ka pa ba na guwapo ka? Sa tingin mo hahabulin ka ni Jam kung hindi ka guwapo?” panunudyo niya dito. Naikuwento nito sa kanya ang tungkol sa babaeng madalas mangulit dito. Ang tawag pa nga nito sa babae ay stalker. Hindi pa niya nakikilala si Jam pero excited siyang makilala ito. Ito lang kasi ang nakakapag-pawala ng poise ng pinsan niya.

     Sumimangot si Mark. “Don’t say bad words.” saway nito sa kanya.

     “Affected ka lang eh.” patuloy na pang-aasar niya dito.

     Inismiran lang siya nito ngunit hindi na sumagot. Tatawa-tawa siya habang tinitingnan ang mukha nito. Naging masaya at maingay ang biyahe nila dahil hindi niya tinigilan ang pang-aasar kay Mark. Tawa lang naman ng tawa ang mga magulang niya habang nakikinig sa kanilang mag-pinsan. Isa ‘yon sa talaga namang na-miss niya nang umalis siya sa kanila.

     Pagdating nila sa China town’s best restaurant ay si Miguel pa lang ang tao do’n kasama ang ama nito at ang daddy ni Nicko. Kumunot ang noo niya habang lumalapit sa kaibigan. “M, ‘asan si Nicko?” bulong niya dito.

     “Male-late daw siya ng dating. May tinatapos lang daw siyang trabaho.” sagot nito.

     Nadismaya siya sa isinagot nito sa kanya. Ang inasahan pa naman niya ay ibibigay nito sa kanya ang buong araw nito para sa espesyal na araw na ‘yon. Huminga siya ng malalim at inabala na lang ang kanyang sarili sa pag-estima sa mga bisita niyang nag-uumpisa nang magdatingan. Masaya siya dahil kompleto ang mga kaibigan niya doon. Sina Xander, Gale, Elle at maging si Mama Iveca ay dumating din.

     Sandaling nawala ang atensiyon niya sa paghihintay kay Nicko nang sa wakas ay mag-umpisa na ang party niya. Madaming inihandang sorpresa ang mga bisita niya para sa kanya. Maging ang mga magulang niya---sa unang pagkakataon---ay kumanta sa harap ng mga bisita. Manghang-mangha siya sa mga ito dahil ‘yon din ang unang pagkakataon na narinig niyang nag-duet ang mga ito. And she must admit, they’re great.

     Muling bumalik ang pag-aalala niya nang sa wakas ay mag-umpisa silang kumain. Sinubukan niyang tawagan ito ngunit out of coverage area ang cellphone nito. Nilapitan niya ang daddy ni Nicko. “Tito, bakit wala pa po si Nicko?” nag-aalalang tanong niya dito.

     He smiled sweetly and tap her head. “Don’t worry hija, dadating si Nicko. He’ll never miss your special day for the world.” pang-aalo nito sa kanya.

     Lumabi siya. “Ang akala ko kasi maghapon kaming magkakasama. Eh sabi po ni M, may tinatapos daw pong trabaho si Nicko eh.”

     The old man chuckled. “Don’t worry too much. Just enjoy your party. Hindi mo mamamalayan, nandito na pala siya.” Pinisil nito ang ilong niya. “Smile ka na Nickie, okay?”

     Pilit ang ngiting tumango siya pagkatapos ay bumalik na siya sa mesa nila. Lagot talaga sa kanya si Nicko kapag hindi ito dumating. Maghihintay siya hanggang sa matapos ang party niya. Bumalik na siya sa mesang inookupa nila at nag-umpisang kumain.

     Hindi pa niya napapangalahati ang kinakain niya ay biglang dumilim ang buong paligid. At bago pa siya makapag-react ay may humawak na sa isang kamay niya. Magsasalita na sana siya nang bigla siyang nakarinig ng tunog ng gitara.

     Napangiti siya. Isa na naman siguro ‘yon sa mga pakulo ng isa sa mga kaibigan niya o nang kung sino mang malapit sa kanya. Hinintay niyang magliwanag ulit at umayos siya ng upo. Alam niya ang kantang tinutugtog ng kung sino mang tumutugtog niyon.

     “You’re stuck on me with my laughing eyes, I can’t pretend though I try to hide. I like you, I like you… I think I felt my heart skip a beat, I'm standing here and I can hardly breathe. You got me yeah, you got me… The way you take my hand is just so sweet, and that crooked smile of yours. It knocks me off my feet.”

     Napanganga siya nang mula sa kuwarto kung saan inilalabas ang mga pagkain ay lumabas doon ang napaka-guwapong si Nicko. May hawak itong gitara habang kumakanta. Kung nasa ibang pagkakataon siguro ay malamang na pinagtawanan na niya ito dahil hindi bagay sa suot nito ang ginagawa nito.

     For Pete’s sake, the man is wearing a three piece black suit. Pero kahit gano’n, hindi man lang nabawasan ang kaguwapuhang taglay nito. Ang cute nga nito sa hitsura nito dahil para itong school boy na nanghaharana sa nililigawan nito.

     Unti-unti itong lumalapit sa kinaroroonan niya habang nakasunod dito ang spotlight na hindi niya alam kung saan nanggagaling. “Oh, I just can't get enough. How much do I need to fill me up? It feels so good, it must be love, It's everything that I've been dreaming of… I give up, I give in, I let go, let's begin, 'Cause no matter what I do. Oh, my heart is filled with you”

     Hindi niya alam kung papa’no magrereact nang pumunta ito sa gitna ng function room na ‘yon. Tahimik naman ang mga tao sa paligid at tutok na tutok sa pagkanta ng binata. Nang matapos ito sa pagkanta ay iniabot nito kay Miguel ang gitara nito at muling tumayo nang tuwid.

     Tumikhim pa ito at huminga ng malalim bago humarap sa mesang inookupa niya at ng mga magulang niya. Tagilid na ngiti nito nang tumingin sa kanya. “Ah… Well, I think I need to apologize for being late.”

     Tinaasan lang niya ito ng isang kilay ngunit hindi siya sumagot. Nagkamot ito ng ulo bago nagpatuloy. “Nag-practice kasi ako ng mabuti para sa surprise number na ‘to. Ayokong masira ang surprise birthday gift ko para sa’yo eh.”

     “Go straight to the point, man. Ang dami pang sinasabi eh.” tudyo ni Miguel dito.

     Nilingon nito ang kaibigan at binigyan ng matalim na tingin bago ibinalik ang tingin sa kanya. “Hindi ko na siguro kailangan pa ng speech since alam mo na naman ang lahat ng reasons why I love you, right? And God knows how lucky I feel dahil hindi ka tuluyang nawala sa’kin. Baka nabaliw na ko no’n.” tumawa ito pagkatapos sabihin ‘yon pero halata namang kinakabahan ito. Kung bakit? Hindi din niya alam.

     Nag-umpisa itong lumakad palapit sa kanya at nang makalapit ay inilahad nito ang isang kamay nito. Tinanggap naman niya ‘yon. Sinenyasan siya nitong tumayo na agad naman niyang sinunod. “Ano ba ‘to, Nicko?” bulong niya dito.

     Imbes na sumagot ay iginiya siya nito sa gitna. Mahigpit na hawak pa rin nito ang kamay niya nang humarap sila sa mga bisita. Kapagkuwan ay humarap ito sa kanya. “Gusto kong gawing witness ang lahat ng mga bisita mo dito para sa gagawin kong proposal.”

     “Ha?” naguguluhang tanong niya. “Anong proposal?”

     “Marriage proposal.” nakangiting sagot nito.

     “Pero hindi na naman kailangan ‘yon since you’re already my---“

     “That’s different.”

     “But still---“
     “One more word from you, Dominique at hahalikan na kita.” banta nito.

     Agad naman niyang itinikom ang bibig niya. Hindi dahil sa banta nito kundi dahil hindi siya ready na mahalikan sa harap ng maraming tao.

     Nagpatuloy na uli ito sa pagsasalita nang masigurong hindi na siya sisingit pa. “Iba ‘yong engagement na nangyari sa’tin before. It’s our parents who set that up at isang arrange marriage ang tingin ko do’n. This proposal that I’m making is on my own free will. Hindi ako inuutusan or whatsoever. Naiintindihan mo?”

     Tumango lang siya.

     “Okay.” saglit itong hindi nagsalita bago hinawakan ng mahigpit ang dalawang kamay niya kapagkuwan ay lumuhod ito sa harap niya. Narinig niya ang pagsinghap ng mga tao sa paligid at ang iba naman ay pumito pa. “Dominique Del Rosario, I don’t think I can live my life without you, so, can you please do me a favor of spending the rest of your life with me?”

     Hindi na siya nagpatumpik-tumpik pa at sunod-sunod na tango ang isinagot niya dito. “Kailangan pa bang itanong ‘yan? Hindi na rin naman kita hahayaang makawala pa sa’kin no.” nakataas ang isang kilay na sabi niya dito.

     Natatawang tumayo ito at niyakap siya ng mahigpit. “I love you so much, baby.”

     “And I love you more, Nicko.” natatawa na ring sagot niya habang nag-uumpisang bumalong ang mga luha sa kanyang mga mata. Sobrang saya niya at ‘yon na ang pinaka-magandang regalong natanggap niya sa buong buhay niya.

     “’Asan na ang singsing, anak?” tanong ng daddy ni Nicko nang maghiwalay sila.

     Lalo siyang natawa nang ngumiwi si Nicko bago may kung anong dinukot sa bulsa ng pantalon nito. Ang dating engagement ring niya ang isinuot nito sa daliri niya pagkatapos ay hinawakan nito ang magkabilang pisngi niya at tinuyo ang mga luhang hindi pa rin tumitigil sa pagtulo.

     “Kiss… kiss.”

     “Well? They’re asking for a kiss. Are we going to grant their wish?” tanong ni Nicko sa kanya.

     Ngumisi siya. “Kailangan pa bang itanong ‘yan?” balik-tanong niya pagkatapos ay hinila niya ang kuwelyo ng suot nito at siya na ang naglapat ng labi niya sa labi nito. Wala na siyang pakialam kung maraming tao ang nanonood sa kanila. They’re going to get married anyway.

     Hinapit siya nito sa baywang at nakangiting tinugon ang halik na inumpisahan niya.

---WAKAS---