To the Sweetest and Most Valued Friend in the World!

For this year, isang virtual letter na lang muna ang ibibigay ko para sa kaibigan kong 'to. Wala kasi akong maisip na puwedeng ibigay sa kanya since feeling ko, nasa kanya na ang halos lahat ng gusto niya... well, alam kong hindi lahat pero almost. Hahaha :)

To the Sweetest and Most Valued Friend in the World, Marie Abigail Valeroso Saragcon Choi-Cross-Crawford at kung ano-ano pang surname na dinidikit mo sa pangalan mo, Happy Happy Happy Birthday. :) Alam kong sasabihin mong hindi ikaw 'yan pero para sa'kin, ikaw na ikaw 'yan eh. :) It's been three or four years since we met and became friends pero sa pocketbooks ba nag-umpisa iyon? Feeling ko hindi naman. Sa Friendster yata siya nag-umpisa, iyong mga pagsusuplada mo forever. Sino ba naman ang makakalimot do'n, 'di ba? Ang friendly ko pa tapos susungitan mo lang pala ako. Haha pero past naman na iyon. Alam ko na naman na hindi ka talaga ganoon eh. XD

Ikaw na yata at ang pamangkin mo at ang Ate mo ang pinaka sa lahat ng pinaka-ELF na nakilala ko. chos~ syempre dumaan din naman ako sa ganyan kaya alam ko pero mas grabe pa kayo kaysa sa'kin. Well, that's fangirling. Nagmamahal at sumosoporta lang naman tayo sa mga taong gusto nating suportahan. Good luck sa forever na pagmamahal natin sa Super Junior! Na siyang naging dahilan para makilala kita at makita sa Facebook. Hahaha ngayon ko lang na-realize, ang talas para ng memory ko, natandaan ko pa iyon. Akalain mo iyon? *at talagang nakangiti ako habang nagta-type?*

Thank you for being such a good friend and a sweet little sister to me. You're one of a kind, promise. Hindi ka man iyong klase ng taong palaging nandiyan para sa mga kaibigan mo, once na nagsalita ka o nagpakita ka, palagi mo naman pinararamdam sa'min na hindi kami nag-iisa at mag-iisa dahil kahit na mas madalas ay nagtatago ka sa kuweba mo, alam mo pa din ang mga nangyayari sa'min at may say, comments, suggestions and violent reactions ka tungkol sa mga problema namin. Syempre hindi mawawala ang mga advices mo. Minsan nga, naiisip kong mas matanda ka pa sa'kin dahil mas matured kang mag-isip. Hahaha minsan lang naman iyon kaya 'wag kang ilusyunada. XD

Sorry sa mga shortcomings ko na alam kong mas madalas ay hindi mo nagugustuhan. Iyong mga 'katangahan' ko, alam mo na iyon. Masyadong isip bata eh. Masyadong emotional at palaging puso ang pinaiiral. XD Sa lahat ng pagkukulang ko bilang kaibigan, sorry. Siguradong madami pang susunod lalo na at napaka-topakin ko, 'di ba? Kaya ngayon pa lang nagso-sorry na ko. :) Please lang, minsan mas gusto ko pang nakikita kang umiiyak kaysa tahimik ka. Pero syempre mas gusto kong makitang tumatawa ka kaya as much as possible 'wag kang iiyak ha? Kung hindi, babangasan ko ang mukha ng magpapaiyak sa'yo. Puwede ding papa-hunting at papa-assassinate ko para mas madali ang trabaho. Syempre joke lang, alam mo naman na hindi ko kayang gawin iyon. Pero puwede ding subukan para sa'yo.

Matagal-tagal na din tayong magkakilala at magkaibigan. Madami-dami na tayong pinagdaanan at alam kong madami pang susunod. Kung ano man ang mga iyon, palagi mo lang tatandaan na hindi ako mawawala sa tabi mo. Palagi akong nandito para gabayan ka, alalayan ka at suportahan ka sa lahat ng desisyon mo sa buhay. :) Just remember that you'll always have a big sister in me. Always.

Good luck on your writing career. Kahit sinasabi ni Ajae na siya ang number one fan mo, number one fan mo pa din ako at susuportahan kita all the way. :) 'Wag kang magsasawang magsulat kung iyon ang nagpapasaya sa'yo. Good luck sa mga magiging future adventures mo sa buhay. Sa lahat ng problemang pagdadaanan mo, normal lang iyan. Part of growing up pero lagi mong iisipin na nandiyan si God para sa'yo. Hindi ka niya pababayaan at madaming taong nagmamahal sa'yo kaya palagi ka lang maging malakas. :)

Stay sweet, unique, bubbly, and whatever kind of person as you are. I love you, bebe ko. Always. :) God bless! :)

PS: madami pa kong gustong sabihin pero hindi ko na alam kung pa'no sasabihin at nawawala siya sa memory ko. next time na lang. we have all the time in the world naman eh. Hahahaha

Your Friend and Ate,

-Nikka/Nikki/Ian-

A letter from a Dear Friend!

I was nervous a while ago because of my brain wrecking exam and defense. Natuyo at naubos yata ang lahat ng laman ng utak ko dahil sa mala-borad exam na midterm exam namin sa isang major subject, idagdag pa ang nakaka-kabang re-defense namin. buti na lang, okay na siya. nasagutan ko with flying colors ang exam ko (sana maka-recover agad ang utak ko bukas) at magre-revise na lang ako ng kaunti sa defense then okay na. :) final exam, seminar and field study na lang ang magpapasakit sa ulo ko! three semesters to go and I'm done! gusto ko lang talagang matapos 'to para... wala lang. para masaya. :)

anyway, after that, i went to SM San Lazaro to meet a friend (Hindi po galing sa kanya ang letter) na galing pa ng Laguna. Ang bait niya diba? Talagang lumuwas pa siya ng Manila para makasama ako. Ganyan siya ka-sweet. Wala naman kaming ginawa eh, nag-revise lang ako ng manuscript habang hinihintay namin si Marione Ashley na dumating. magpapapirma lang talaga kami ng pocketbook sa kanya. Nag-ikot-ikot lang din kami at naging instant ninang pa ang dear friend ko dahil lang sa isang stuff toy na binigay sa'kin ni... he-who-must-not-be-named. LOL nevermind his name, hindi na dapat banggitin.

back to the topic, may natanggap akong text from my high school close friend. hindi kami madalas nag-uusap ngayon at nagkikita dahil pare-pareho kaming busy but since I'm the youngest sa group, every now and then, may isa sa kanila ang nagpaparamdam talaga sa'kin. through text or facebook. minsan, bigla na lang silang magyayaya ng mini reunion or get together para lang maging updated sila sa mga nangyayari sa'kin. sorry po, spoiled talaga ako minsan sa mga high school friends ko. bunso nga eh. :) masyado silang protective pagdating sa'kin dahil... well, amin na lang iyon. :P

anyway high-way, hindi ko na ide-detalye ang conversation naming dalawa. kasi wala talaga akong kuwentang kausap minsan eh. :) 'eto lang ang ise-share ko since ito ang pinaka-touching sa lahat ng sermon at advice niya sa conversation namin.

"Di ako masaya kasi kaunti lang kayong mga ka-close ko talaga but when you look at it, okay din kasi iyong  kaunti na iyon, sila iyong mga nakakasama ko until the end. Mga taong totoo kahit na hindi ako ganoon kadalas nakakausap o nakakasama. Mga taong maaasahan sa anumang oras. Look for real friends at sa kanila mo ipakita ang totoong ikaw. Iyong mga taong kasama mo ngayon, bago mo sila lapitan ng husto, tignan mo din kung tatagal ba talaga sila sa buhay mo kasi kung hindi, why bother making friends with people who will eventually leave, right?"

sa part pa lang na iyan, gusto ko nang umiyak. kasi kahit na pinipilit ko siya na wala akong problema at okay lang ako, hindi siya nakikinig sa'kin. sinasabi pa din niya kung anong ibig gusto niyang sabihin. and since alam sa barkada namin na weakness ko ang friends, iyon palagi ang topic namin. Alam nila na hindi ako mahirap kaibiganin. Mababaw lang kasi akong tao, hindi ako namimili ng mga taong lalapitan at kakaibiganin kaya madali akong masaktan kapag iniiwan ako ng mga taong tinuturing ko talagang kaibigan. Madali din kasi akong magtiwala at maging attach sa isang tao eh na hindi ko talaga maalis sa sistema ko.

pero 'etong part na 'to ang talagang nagpalambot sa puso ko. "Mamili ka mabuti and don't get attached too much para hindi ka masaktan if ever man dumating na iyong oras na mawawala na sila. Learn to control your emotions."

i agree, ngayon kasi nagagawa ko na siya kahit papa'no pero kahit anong gawin ko, bumabalik pa din iyong nikka na sobrang lambot para sa iba. hindi makatanggi kapag may nanghihingi ng tulong. ngitian lang, feeling close na agad. ganoon, kaya hindi ko alam kung anong gagawin ko kapag inaatake ako ng ganoong mood.

pero i'm still thankful kasi may mga tao pa din talaga na kahit na sinusungitan at mina-malditahan ko para lang lumayo sila sa'kin at para makaiwas na masaktan ako, hindi pa din nila ako iniiwan. kahit papa'no, may mga taong pinatutunayan sa'kin na walang tatagal sa ugali ko at iiwan ako kapag nakilala na kung sino talaga ako. I'm thankful to those people na nagpapalakas ng loob ko kapag dumadating iyong part na gusto ko na talagang sumuko.

Kaya para sa mga taong iyon, thank you very much. You don't know how happy and thankful I am to God to have you by my side. Salamat sa pananatili sa tabi ko kahit na ako na yata ang pinaka-imposibleng tao sa buong mundo. Thank you for loving me kahit na sobrang tigas ng ulo ko. Makakabawi din ako sa inyo, in time. Kailangan ko muna sigurong pag-aralang kilalanin ang sarili ko para naman masuklian ko iyong mga pinapakita ninyo sa'kin. I love you guys. :)

PS: seryosong blogpost talaga 'to ngayon. LOL sa tingin ko naman, may sense siya compare sa ibang blogpost ko. LOL

xoxo

-nikka bianca-

Education Department Grand Day-off!!!

It was a blast! Super biglaan ang event na 'to na dapat ay ngayong araw namin gagawin pero dahil sa iilang mga dahilan, kahapon kami lumakad. I mean the whole education department together with our adviser. Hindi namin ine-expect na magiging successful ang event namin kahapon.

We went to Rizal Park to conduct our little 'Amazing Race' there. As in buong Rizal Park nilibot namin. Mula Children's Playground, Dambana ni Lapu-lapu, Dambana ni Rizal, Lights and Sounds, Chinese and Japanese Garden, Quirino Grandstand, National Museum. Grabe! Super tiring pero masayang araw! Dahil nag-enjoy ang lahat sa ginawa namin. Nagkalabasan ng mga totoong ugali, nalaman kung sino-sino ang mga competitive na mga parte ng 'family' namin at kung ano-ano pa. Nag-enjoy sila sa bawat task na ipinagawa namin sa kanila.

After ng event, sabay-sabay kaming nag-lunch sa Japanese Garden. Congratulations sa Yellow Team (Melvin, Maron, Eloisa, Kim, Janet) dahil sila ang kauna-unahang champion ng unang Amazing Race ng Education Department. May mga bonds na namuo sa event na 'to kaya inaasahan na din namin simula ngayon na mas magiging close pa ang bawat isa sa mga educ students ng LCC-C. Parang mini team building na din kasi ang ginawa namin eh.

Ang saya kasi kahit kaming mga organizers ay napagod sa pinaggagagawa namin. Naulanan pa kami at tumakbo-takbo din kami. O diba, ang saya? Walang sakit-sakit basta magawa ang mga tasks na binigay sa'yo. :) After namin sa Rizal Park, nanood kami ng fireworks display sa Mall of Asia! Iilan na lang kaming natira pero nag-enjoy din kami dahil talaga namang nakaka-relax panoorin iyong fireworks. At halatang nag-enjoy din naman ang ibang coursemates namin.

Nagkaro'n man ng ilang hindi pagkakaintindihan at inisan, sana lang maayos din 'to. We're family kaya kahit anong away o gulo pa 'yan, dapat ayusin natin 'yan. Masyado nang maraming plastic sa mundo para dagdagan pa 'yan kaya chill lang guys okay? Ang isipin na lang natin, nag-enjoy tayong lahat dito.

One of the craziest and the most tiring moments ever! Pero one of the happiest moment din. :) sana maulit pa. :) iyong wala na akong sakit para sasali din ako sa mga maglalaro. :P

-nikka-

after the 'Amazing Race' game. :)

WHITE TEAM

BLACK TEAM

BLUE TEAM

YELLOW TEAM

THE ORGANIZERS

before we went to Mall of Asia

Fireworks!!!!

Buwan ng Wika 2013 Celebration!

It was a success! Worth it ang lahat ng pagod, puyat, sakit ng ulo, stress, away-away, inisan, galitan at kung ano-ano pang nangyari sa buong course namin ng isang buwan nang dahil sa event na 'to. para sa'min, normal na lang ang magaway-away kami tuwing darating ang paghahanda namin para sa buwan ng wika dahil dito namin mararamdaman ang lahat ng ka-buwisitan sa mundo dahil magsasabay-sabay ang mga kailangan naming gawin pero sa huli, nagkakaayos-ayos din naman kami. So yeah, normal na lang po sa'min ang mga ginagawa namin.

In behalf of the whole Future Mentor's Society, I would like to thank Mr. Ronald Christopher Liwanag for making our video presentation. Malaking tulong ka sa'min, Ron at mahal na mahal namin ang gawa mo. magaling ka talaga kaya super thank you. :) sa susunod ulit. :P

Sa mga estudyanteng sumuporta sa event namin simula sa poster making contest, sa pandekokong pinoy, sa pag-cheer sa mga artists and dancers and the whole staff, super thank you. moral support na moral support at ramdam namin ang pagdamay n'yo sa paghihirap namin guys.

Sa mga professors na tumulong sa'min at natuwa sa ginagawa namin at nanonood sa mga practice namin tuwing gabi, thank you din po. Thank you sa pag-excuse sa'min sa ibang klase namin. Babawi na po kami since tapos na ang event namin. Babawi kaming lahat sa exam next week.

Next event ulit! Sana lalo pa kaming dumami para kaunti na lang ang gagawin ng bawat isa sa'min at sana medyo mature naman ang mga education students next year para maiwasan ang mga pagtatalo at pagkaka-inisan. :)

thank you.

-nikka-

EDUC dancing 'Piliin mo ang Pilipinas!

the 'Panaderos and Panaderas' of La Consolacion College-Caloocan

GO EDUC!!!!!

buddle fight!!!

ISDS featuring Ram and Belle singing 'Piliin mo ang Pilipinas'